czwartek, 27 lutego 2014

Apel

Apel skierowany jest do rodziców córek w wieku 6+.

Treść apelu:
Uprasza się w/w rodziców o: udzielenie wsparcia, dodanie otuchy, pocieszenie, przepędzenie ciemnych chmur i wyprowadzenia z czarnych myśli na drogę optymistycznie prostą i jasną.

Kogo trzeba wesprzeć, dodać otuchy itp?
Mnie, Matkę Córki Starszej, w wieku lat 5,5.

Dlaczego?
Bo mi się Córka stawia, a opór wszelaki jest odwrotnie proporcjonalny do jej mikrej postury.
Bo już nic nie jest łatwe i proste, a wszystko co było do tej pory łatwe i proste zaczyna być trudne i skomplikowane. Z kolei poziom skomplikowania jest bezpośrednią przyczyną wojen, wojenek, bitew podjazdowych, szturmów, trzaskania drzwiami, rzucania fochami, wylewania łez, łkania, zawodzenia i marudzenia, złorzeczenia na świat okrutny i niesprawiedliwość losu... A przyczyną zła wszelkiego jestem ja, jej Matka, co to ją kocha nad życiem, ale bezczelnie i wbrew jej woli probuje wychowywać.
"powiem tacie"
"powiem twojej mamie"
"nie, bo nie"
"to są nudy!"
"nie chce mi się sprzątać"
"nie chce mi się teraz podnosić nic z podłogi"
"odkurzyłaś mi moje perły, jak mogłaś? Mogłaś powiedzieć, że będziesz odkurzać"
"nie pójdę na górę / nie zejdę na dół, bo nie chcę i już"
"dlaczego ona ma moją czapkę co z tego że na mnie jest już za mała? To mi kup taką samą tylko większą"
"dlaczego mi tak urosła noga? Teraz pewnie ona będzie nosić moje piękne buty! Musisz mi kupić takie same"
"zaraz wyłączę komputer, jeszcze tylko ostatnia gra, teraz już ostatnia ostatnia, jeszcze tylko jeden etap i skończę, drugi etap i już... dlaczego mi wyłączyłaś?! Nie skończyłam!"

Bardzo proszę zapewnić mnie, że ten okres pre-buntu / pre-dojrzewania / pre-cokolwiektojest minie, że nie będzie ewaluował, że to nie jest "one way ticket" i teraz to już tylko wysokie gumowce i w las ciemny i gęsty. Chcę usłyszeć, że też tak mieliście i właśnie minęło, a córki są znowu milutkie i do rany przyłóż. 

Lojalnie ostrzegam, że wszelkie komentarze ociekające pesymistyczną wizją tych gumiaków i lasu, zawierające stwierdzenia typu: "tak to już jest, a będzie jeszcze gorzej" - będą bezwzględnie usuwane.

Litości!
Kłamcie! Pięknie kłamcie! Tak, żebym uwierzyła!



czwartek, 20 lutego 2014

Tajemnice

Tajemnice szeptem przekazywane z zastrzeżeniem, że absolutnie powtórzyć nie można!
Te z serii: miałam nie mówić nikomu, ale Ci powiem, tylko nie mów, że Ci mówiłam ani tacie, ani swojej mamie, ani nikomu w szkole, ani w pracy...
Mamo, nie powiesz nikomu?
Nie powiem...

No dobra, powiem Wam, ale za żadne skarby nie mówcie, że Wam powiedziałam! I nie mówcie nikomu innemu. Ok?

Tajemnica nr 1:
Córka Starsza: mamo, powiem Ci coś, ale to jest tajemnica, nikomu nie mów!
Matka: no cóż to za tajemnica?
Córka Starsza: bo moja przyjaciółka M. wstydziła mi się coś powiedzieć i w końcu mi powiedziała... Ale w tajemnicy! Nie powiesz tacie?
Matka: no nie powiem, co to za tajemnica?
Córka Starsza: M. uwielbia rysować, tak jak ja, ale wstydziła się mi o tym powiedzieć...

Tajemnica nr 2:
Córka Starsza: mamo, powiedzieć Ci w tajemnicy, co powiedział taki jeden chłopak do mnie kiedyś, jak jeszcze chodziłam do przedszkola?
Matka: no powiedz.
Córka Starsza: ale to była ogromna tajemnica...
Matka: nikomu nie powiem, mów.
Córka Starsza: mamo, wyobraź sobie, że on mi powiedział, że on ma w domu zieloną łyżeczkę...

Tajemnica nr 3:
Córka Starsza: dzisiaj M. zdradziła i swój sekret jedzeniowy...
Matka: jaki sekret?
Córka Starsza: nie mogę mówić, bo to tajemnica! Jakby się ktoś dowiedział, to byłoby... no nie wiem co by było...
Matka: to nie mów.
Córka Starsza: powiem Ci, ale musisz przysiąc, że nikomu nie powiesz!
Matka: przysięgam!
Córka Starsza: M. nie lubi sera żółtego!

Tajemnica nr 4:
Córka Starsza: a koleżanka X mi wczoraj powiedziała coś w wielkiej tajemnicy... I nie mogę tego nikomu powiedzieć! Ale jak chcesz to ci mogę powiedzieć, ale na ucho a ty nikomu nie powiesz, ani tacie...
Matka: dawaj, nie powiem.
Córka Starsza: bo X powiedziała, że jakby była taka jak M. to by ją wszyscy lubili, a tak to ona nie wie, czy ją lubią...
Matka: a ty lubisz X?
Córka Starsza: no lubię...
Matka: a powiedziałaś jej to? PewnieX byłoby miło, gdybyś powiedziała, że ją lubisz...
Córka Starsza: i powiedziałam. I jeszcze tylko M. powiedziałam, żeby wiedziała, że X powiedziała, że gdyby była ja M. to by ją wszyscy lubili. I tacie powiedziałam, ale na ucho im powiedziałam, to się nie liczy!

***

Jakby kto pytał - na ucho Wam powiedziałam, to się prawie nie liczy!
I nie mówcie nikomu!Nie powiecie? Przysięgacie?

środa, 19 lutego 2014

Co i dlaczego?

Córki weszły w etap zadawania pytań, niby łatwych, ale jednak czasem...

Córka Młodsza zafiksowana jest obecnie na: CO TO JEST?
I tak codziennie odpowiadam za pytania:
Cio to jest kawa?
Cio to jest dźiewo?
Cio to jest komin?
Cio to jest mydło?
itd...

Odpowiadanie na pytania z serii: "co to jest?" nie sprawia z reguły większych trudności. Cierpliwości tylko należy mieć sporo. No dobrze - więcej niż sporo... No dobra - w cholerę tej cierpliwości trzeba!

Moje podejście do pytania: "co to jest?" zmieniło się diametralnie w momencie, w którym Córka Młodsza postawiła tzw. meta pytanie:
CIO TO JEST CIO?
No i co ja mam powiedzieć dwulatce, że "co" to zaimek?!

Córka Starsza raczy nas z kolei pytaniami z serii: DLACZEGO?

Zaatakowała nas którego dnia w samochodzie (czyli warunkach bardzo niekomfortowych, bo bez dostępu do wujka google, który wie wszystko!). Zaczęła niewinnie od pytania:
dlaczego drożdżówka nazywa się drożdżówka?
Bo ciasto drożdżowe, na drożdżach zrobione... Daliśmy radę!
A dlaczego znak nazywa się znak?
Bo obrazek na nim o czymś nas informuje, coś znaczy... Ufff!
(...)
Z każdym kolejnym pytaniem jednak robiło się coraz mniej przyjemnie...
Dlaczego drzewo nazywa się drzewo?
Dlaczego droga nazywa się droga?

5,5 latka triumfuje! Wystarczy! Czas na szach - mat Matki...
Córka Starsza: a dlaczego pomidory nazywają się pomidory?
Matka: bo są czerwone i okrągłe!
Córka Starsza: aha...

Droga nazywa się droga, bo jest długa i twarda.
A drzewo nazywa się drzewo, bo ma korzenie, pień i liście...

Jakie to wszystko jest proste...





czwartek, 13 lutego 2014

Very smartfon

Córka Starsza zrobiła sobie smartfona na wzór i podobieństwo matczynego obitego Samsunga. 
Pokazałam go już na fejsbuczku - pokaże i tu. 
Obitego Samsunga Matki też:


Wyszukiwarka Google - jest. 
Aplikacja pogodowa - jest. 
Angry Birdsy - są.
Ikonki: wybieranie numerów, książka telefoniczna i wiadomości - obecne!

No ale czymże byłby telefon, gdyby użytecznych APKÓW nie dało się nacisnąć, włączyć i po prostu... używać?

Córka Starsza poszła o krok dalej i "uruchomiła" aplikacje. 
Za pomocą wyobraźni, nożyczek i kredek.


Naciskając przycisk pogodowy - otwiera się... prognoza pogody. 
Jak widać: słońce, deszcz, deszcz ze śniegiem, słońce... ;)



Możne też pograć w Angry Birds...



No i można zadzwonić do taty... ;)



Tak - Córka Starsza jest dzieckiem bardzo kreatywnym.
Tak - jestem z niej dumna.
Z siebie też - po kimś to ma w końcu... ;)



wtorek, 11 lutego 2014

Sztuka na deptaku

Fajnie tak po prostu pójść na spacer po małej mieścinie i obcować... ze sztuką. 
Ładną i przyjemną dla oka. 
I nie pana Miecia, prywatnie znajomego wpływowego Królika... 

Rzeźby Michała Batkiewicza. 
Córka Młodsza gratis. 
Foto (średniej jakości) by Matka ;)

















sobota, 8 lutego 2014

Zad sarny

Matka mieszka w Kaczych Dołach, zwanych też Wydupicami Wielkimi.
Psy szczekają normalnie - za pomocą pysków, nie dup.
Gołębie zawracają, ale to głównie z tej przyczyny, że sąsiad zza płota je hoduje w ilosci sztuk ponad 100. Jastrząb łypie na nie znad naszych głów i czasem sobie jakiegoś gołębia pożyczy. Wówczas sąsiad pożycza sobie Jastrzębia puszczając wiązankę nie nadającą się do zacytowania.
Kury też są za płotem - wybieg wolny do (granic posesji). Kozy są i krowy też.
Cisza jest i spokój.

Są też minusy mieszkania w rzeczonych Kaczych Dołach (vel Wydupicach Wielkich).
Dzieci do trzeba wozić. Wszędzie: od przedszkola, przez szkołę, w poszukiwaniu rozrywek wszelakich. Nie ma że sobie wyjdą i pójdą i dojdą.
Najbliższy sklep zainstalowany w garażu miejscowej pani bizneswoman oddalony jest od progu matczynego domu o jakieś 30 minut piechotą (bez dzieci). Zaś sklep zwany Lidlem był łaskaw oddalić się o około 10 km.
Zimy bywają ciężkie, bo jak sypnie śniegiem to ani wjechać, ani wyjechać - podziwiać jeno zostaje. Ten śnieg w sensie. I matematyka się w zimie przydaje: spłukanie wody w toalecie: 6 litrów + prysznic 25 litrów + pranie 70 litrów + zmywarka 10 litrów... i tak do dziesięciu kubików. Tyle szambo ma pojemności, a samochód ascenizacyjny dojedzie - owszem - na wiosnę...

I można by tak pomarudzić, że zima, że brzydka, że w mieście to mają lepiej i łatwiej i bliżej do...

Wówczas jednak Matka wygląda przez okno i widzi... ZAD. Sarny. Terapeutyczny tył! 

wtorek, 4 lutego 2014

Matka czuje fejm

Wyziera obecnie z łolów jeden wielki... SMS.

Że trzeba słać, bo Blog Roku 2013.

Obiecaliście to teraz wysyłajcie! Wysłaliście już? A mąż, a dziecko, a sąsiadka? Udostępnijcie znajomym! Udostępniliście już? No udostępnijcie, bo w rankingu miejsce trzeba zająć odpowiednie, by perfekcyjna Pani Rozenek (juror w kategorii Ja i moje życie) mogła ocenić i ostatecznie zmieść (a kto jak kto, ale ona na zmiataniu się zna) konkurencję zwycięzcy... Do konkursu zgłoszone jedynie blogi: najlepsze, jedyne, niepowtarzalne - i tak ponad 2700 razy (tyle blogów zgłoszonych do konkursiwa owego).

Matka szanuje pogoń za fejmem, choć nie czuje jej ani trochę...
Tej pogoni. Bo fejm Matka czuje.
Fejm Matkę znalazł sam i dopadł... :)

Przykłady? Proszę bardzo... Nawet dwa.

Pierwszy:
Matka Godzilli podesłała mi Prt Sc, na którym widać wyraźnie, że stroną podobną do Matki też człowiek jest... Kominek. No cóż... Zostać porównanym do najznamienitszej (tak mówią) postaci polskiej blogosfery... Czuje Matka się kopnięta przez zaszczyt.
Sorry Kominek - nie moja wina, że mnie Fejsbuczek z Tobą zestawił...


Drugi:
Dawid Woliński we własnej swej osobie ZALAJKOWAŁ tekst Matki o nim samym napisany (ten o TUTAJ). Nie żeby Woliński jakoś szczególnie musiał się wysilić szukając tego tekstu - redakcyjne koleżanki poleciały bowiem pospamować na jego tablicy. Tekst o Dawidzie jeżdżącym windą został wrzucony na fejsbukowego łola projektanta w listopadzie - lajk pojawił się w styczniu. Poślizg jest jak najbardziej uzasadniony - jeżdżenie windą bywa wyczerpujące i czasochłonne jednak...


Także ten tego:
KEEP CALM AND DON'T SMS na Matkę ;))))


AddThis