Przez żołądek do serca

Stare porzekadło sugeruje, że przez żołądek można trafić do serca mężczyzny. To ponoć droga pewna i krótka, gdyż mężczyzna ze swej natury jest łasuchem i zjeść dobrze lubi. W teorii chodzi o to, że jeśli kobieta wespnie się na szczyty swych kulinarnych umiejętności gotując dla swojego mężczyzny - to mężczyzna ów zapała miłością do owej kobiety. W praktyce prawdopodobnie chodzi zaś o to, że jak chłop czuje w żołądku ciepłą strawę to mu się owo ciepło po trzewiach rozlewa i korzysta na tym serce - wiadomo, że jak jest ciepło to zakochać się łatwiej (np wiosną).

Teraz pasowałoby tu wstawić kilka konkretnych przepisów jak do tego serca przez ten żołądek się dostać. No cóż... Nie wiem!

Wiem, że wystarczy odpowiednio długi nóż... O taki:

Autor: DYBKA (klik)

...ale to prawdopodobnie skutkuje tym, że już więcej trafiać nie będzie gdzie, bo wyzionąwszy ducha mężczyzna przerzuci się wraz ze swym sercem i żołądkiem na rajską lub piekielną (i nie chodzi o Gordona Ramsaya!) kuchnię.

Co robić zatem, by miłość nie wygasła? Jak doprawiać nasze jadalne (mniej lub bardziej) wytwory, by mimo że nie otrzymałyby ani jednej gwiazdki Michelin (ba! nie otrzymałyby nawet połowy gwiazdki, nawet takiej zardzewiałej) - jednak trafiały do serca?

Sekret tkwi w przyprawach. 

Ja doprawiam głównie pieprzem i... słowem. Pieprzem - żeby było ostre. Słowem - żeby odrobinę zaczarować rzeczywistość, ale nade wszystko po to, by wywołać swego rodzaju katharsis. Nie, nie chodzi o wywołanie gwałtownej zwrotnej reakcji organizmu - chodzi raczej o oczyszczenie atmosfery wokół posiłku, o uśmiech.  

Jaśniemąż też lubi popieprzyć (lubi naprawdę dużo pieprzu! sól jest niezdrowa) i doprawia te karteczki swoimi słowami. 

Zachowuję te  karteczki - oto cztery ulubione z ostatniego półrocza:

*

Matka radzi - przyprawiajcie. 

Albo chociaż popierzcie bez sensu. 

To działa - kochamy się już kilkanaście lat stosując objazdy do serca przez organy inne niż żołądek. 

*KOREK to wioskowy pies, który nas sobie ukochał i często u nas przesiaduje. Swoją drogą nie widziałam go od kilkunastu dni... Hmmm, dziwne!