Matka dobra rada

Dzwonię do mamy...

Mama odbiera. 

Odkłada. 

Oddzwania (bo ma darmowe minuty)

Mama: jak dobrze, że dzwonisz! 

Ja: co się stało?!

Mama: kibel mi się zamknął

Ja: jak to? Tak na amen? Nie da się otworzyć?

Mama: no na amen...

Ja: ale jak klapa, czy co?

Mama: nie no, drzwi do kibla...

Ja: ale jak?

Mama: no na klucz

Ja: to Wy macie klucz w drzwiach do kibla? A po cholerę?

Mama: no mamy, nie wiem po co, nieużywany, ale jest...

Ja: i co się stało?

Mama: zamknęłam drzwi, przekręciłam, klucz wyjęłam i zamknięte na amen. Nie da się otworzyć!

Ja: ale co, nie przekręca się klucz?

Mama: nie

Ja: no to albo wkładka padła, albo drzwi obwisły i blokują... 

Mama: no nie wiem...

Ja: a tata jest?

Mama: nie ma go, za godzinę będzie... Co robić?

PAUZA.

Matka radzi: 

Jeżeli pod nieobecność mężczyzny w domu nastąpi awaria nie zagrażająca bezpieczeństwu i zdrowiu domowników i nie wymagająca podjęcia natychmiastowych działań (w sensie: nie pożar, nie wyciek gazu i nie pęknięcie rury z wodą) - jedyną słuszną aktywnością kobiety będącej sprawcą awarii (zawinionej, niezawinionej lub trochę zawinionej - najczęstsza opcja) jest uświadomienie sobie, że to jest właśnie ten moment ceremonii zwanej życiem, w której spiker mówi: and the Oscar goes to... Należy zwizualizować sobie siebie w ekskluzywnej kiecce, kroczącą po czerwonym dywanie, wprost w objęcia przystojniaka wręczającego nam złotą statuetkę za pierwszoplanową rolę kobiecą w kategorii aktorka roku... 

Co to za rola? 

Ano rola kobiety oddanej rodzinie, zabieganej, zajętej, radosnej, lekko roztrzepanej, delikatnie rozmarzonej... 

Kluczowe kwestie: "co się stało?!", "ach, faktycznie, nie zauważyłam", "nie wiem jak to możliwe nie korzystałam / używałam / potrzebowałam tego, gdy cię nie było kochanie (opcjonalnie)"...

KONIEC PAUZY.

Ja: jak to co robić?! Skoro nie ma go w domu, to nic nie rób. Wróci, będzie chciał do rzeczonego kibla się udać i wówczas: siurpryza. Zamknięte. Jak, dlaczego, ki cholera? Ty nic nie wiesz, normalnie korzystałaś, zamknęłaś, może przeciąg był, może trzasnęło - faktycznie coś słyszałaś - ale, że się nie da otworzyć? Ojej! 

THE END  

A nie! Jeszcze epilog.

EPILOG

Mój telefon zadzwonił jakąś minutę po skończonej rozmowie. Mama.

Ja: otworzyłaś!

Mama: tak!

Ja: jak?

Mama: nożem pogrzebałam w dziurce od klucza i puściło...